Czy warto wierzyć w przesądy?

Pochodzenie ludowych wierzeń i przesądów tkwi w starożytności, niektóre zrodziła wiara chrześcijańska, a sporo powstało całkiem niedawno. Niektóre słyszałam w dzieciństwie, a o niektórych niedawno przeczytałam. Jedne śmieszną, inne zaskakują, a jeszcze inne skłaniają do refleksji. Najbardziej zainteresowały mnie zabobony związane z ciałem. Przytoczę kilka z nich:

USZY - popularne jest przekonanie, że duże uszy sygnalizują hojność, natomiast małe - skąpstwo. Kanciasty kształt uszu świadczy o szlachetnym pochodzeniu, a płaski o braku wyrafinowania. Jeśli kogoś swędzą uszy, to może być pewien, że ktoś inny o nim rozmawia. Jeśli swędzi nas prawe ucho- to ktoś wypowiada się o nas w sposób pozytywny, zaś lewe - rozsiewa niemiłe plotki(1).
Skąd się wziął wskazany wyżej przesąd - nie wiadomo. Prawdopodobnie jest to wiara ludowa przekazywana z pokolenia na pokolenie.

NAZWISKA zgodnie z przesądem należy być sceptycznym co do szczęśliwej przyszłości panny młodej, której nazwisko panieńskie zaczyna się na od tej samej litery, co nazwisko pana młodego.2

NOC POŚLUBNA nowożeńcy powinni mieć się na baczności, kiedy zacznie morzyć ich sen podczas nocy poślubnej. Przesąd głosi bowiem, że to z nich, które uśnie później, będzie żyć dłużej.3


Myślę, że wiara ludowa może zaskoczyć najbardziej sceptyczną i religijną osobę. Nie chcę przytaczać więcej przykładów przesądów, a raczej zachęcić was do lektury. Dla niektórych mroczna wiedza może okazać się bardzo inspirująca i cenna.
Jednak radzę traktować ją z dużą rezerwą i przymrużeniem oka.

Jaki jest wasz stosunek do przesądów? Czy w nie wierzycie? Czy na widok kominiarza łapiecie się za guzik, i zawracacie, kiedy przez drogę, którą idziecie, przebiegnie czarny kot?



1,2,3 H. Oliver, Czarne koty i prima aprilis. Skąd się wzięły przesądy w naszym życiu?, Kraków 2011.

Przesąd ang. superstition

Zawsze miałam sceptyczny stosunek do przesądów, jednak ostatnia lektura skłoniła mnie do głębszego poznania tematu.

Przesąd ( ang. superstition) - inaczej zabobon; bezpodstawna i uparcie żywiona wiara w istnienie związku przyczynowo-skutkowego między jakimiś zdarzeniami.

W Internecie jest pełno informacji na temat przykładów przesądów. Można by je mnożyć: rozsypana sól, czarny kot przebiegający drogę itp. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, wśród różnego typu klasyfikacji, można znaleźć różne przykłady zabobonów: począwszy od najciekawszych, najpopularniejszych, najważniejszych, a kończąc nawet na najgłupszych.

Dlaczego w XXI wieku nadal żyjemy, kierując się licznymi przesądami? Skąd się one wzięły w naszym życiu? Jeśli chcecie poznać odpowiedź na te pytania, polecam wam książkę Harrego Olivera Czarne koty i prima aprilis.